ΜΕ ΤΟΝ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ
Εμπαιγμός και φαρσοκωμωδία! Έτσι μπορεί να χαρακτηριστούν οι συνομιλίες για το Κυπριακό, μεταξύ του Προέδρου Χριστόφια και του κατοχικού Ταλάτ. Μετά από δεκάδες συναντήσεις, το αθροιστικό αποτέλεσμά τους ισούται σχεδόν με το μηδέν. Εκτός από κάποιες συγκλίσεις σε τριτεύοντα ζητήματα, χάος απύθμενο και διάσταση αγεφύρωτη παρατηρείται στις σημαντικές πτυχές του προβλήματος. Αυτό οφείλεται όχι στον Πρόεδρο Χριστόφια, που ορκίστηκε να βρει λύση αλλά στην αταλάντευτη αδιστακτότητα και αδιαλλαξία της Τουρκίας, που ο Πρόεδρος δεν κατάφερε ούτε να γωνιάσει ούτε να κάμψει ούτε να την υποχρεώσει να συναινέσει σε λειτουργική και βιώσιμη διευθέτηση. Ο Δ. Χριστόφιας βρίσκεται καθημερινά ενώπιον της απαίτησης της Τουρκίας όπως υποταγεί στις αξιώσεις της για τουρκικές εγγυήσεις στο διηνεκές, για παραμονή όλων των εποίκων, για δύο κράτη, δύο λαούς, δύο δημοκρατίες. Με άλλα λόγια, η Τουρκία απαιτεί τη διάλυση και κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και στη θέση της να δημιουργηθεί ένα… πράγμα, που θα της επιτρέπει να συνεχίσει να κατέχει το Βορρά και να ελέγχει παντοιοτρόπως το Νότο.
Τα τελευταία 24ωρα, με αφορμή νέες δηλώσεις του κατοχικού Ταλάτ για ύπαρξη δήθεν 30 εγγράφων, διά των οποίων κωδικοποιούνται τάχα συγκλίσεις και αποκλίσεις σε διάφορα ζητήματα, τα συγκυβερνώντα κόμματα, ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ, πρώτον, απορούν και ερωτούν αν υπάρχουν τόσα έγγραφα. Δεύτερον, από την όποια ενημέρωση είχαν στο Εθνικό Συμβούλιο, τα δύο κόμματα δηλώνουν ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Εξάλλου, ο ΔΗΣΥ, διά του Ν. Αναστασιάδη, κατηγορεί τώρα το Δ. Χριστόφια όχι μόνο ότι δεν τους ενημερώνει επαρκώς αλλ’ ότι δεν έχει ούτε στόχο ούτε και στρατηγική. Όμως, ανακύπτει ένα σοβαρό ερώτημα, που ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ καλείται να απαντήσει: Μετά από 17μηνη ανοχή, στήριξη και υποστήριξη στην πολιτική του Δ. Χριστόφια, σε ποιες πτυχές και σε ποια σημεία σήμερα διαφωνεί; Νομίζουμε ότι ο συναγερμικός κόσμος και όλοι οι πολίτες δικαιούνται να γνωρίζουν. Κι αυτό επειδή είναι γνωστό ότι όλους αυτούς τους μήνες, ο ΔΗΣΥ συμπεριφερόταν ως συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση ενώ τα συγκυβερνώντα κόμματα ως συμπολιτευόμενη σκληρή, καθημερινή και αδιάλειπτη αντιπολίτευση.
ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ καλούν τον Πρόεδρο να απαντήσει στον κατοχικό Ταλάτ και να τα διαφωτίσει τι πράγματι συμβαίνει. Δηλώνουν ότι, με βάση την ενημέρωση και τα έγγραφα που τους δόθηκαν, τίποτε ουσιαστικά δεν έχει συμφωνηθεί, γι’ αυτό και καλούν τον Πρόεδρο να επιμείνει στα κεφαλαιώδη, επί των οποίων θα κριθεί ξανά η ανύπαρκτη βούληση της Τουρκίας για λύση. Τα δύο κόμματα θεωρούν ότι δεν υπάρχει «πάρε-δώσε» αφού τίποτε δεν συμφωνήθηκε και αφού η πλευρά μας δεν έχει τίποτε άλλο να δώσει, επειδή ξεπέρασε τις κόκκινες γραμμές των υποχωρήσεων και παραχωρήσεων. Ζητούν χάραξη σχεδίου Β’ και απαιτούν η Τουρκία να πληρώσει το κόστος για τη συμπεριφορά της. Εύλογες οι απορίες και αιτιολογημένα τα ερωτήματα, που θέτουν τα δύο συγκυβερνώντα κόμματα. Όπως δικαιολογημένη είναι η έστω αργοπορημένη απογοήτευση του ΔΗΣΥ για την προεδρική και ΑΚΕΛική αλαζονεία.
Βεβαίως, πρέπει να επισημανθεί ότι ο Πρόεδρος δεν μπορεί να αποχωρήσει από τις συνομιλίες, στις οποίες εσύρθη και ενεπλάκη χωρίς να διευκρινισθούν θεμελιώδη ζητήματα, ορολογίες, φρασεολογίες, αντιλήψεις και ερμηνείες που αφορούν και σχετίζονται αμεσότατα με το Κυπριακό. Το πιο εξωφρενικό είναι ότι Χριστόφιας-Ταλάτ συζητούν, υποτίθεται, για τη διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία αλλά δεν ξεκαθάρισαν τι και πώς ο καθένας την εννοεί. Ο Μακάριος, τον οποίο επικαλούνται για να συγκαλύπτουν τις υποχωρήσεις τους, κατά τη διάρκεια της συνάντησης και της συμφωνίας του με τον κατοχικό Ντενκτάς (12 Φεβρουαρίου 1977), επισήμανε ότι άλλα εννοούσε ο ίδιος, ως ομοσπονδία ενώ ο Ντενκτάς προωθούσε συνομοσπονδία. Γι΄ αυτό, Χριστόφιας και Ταλάτ παίζουν το παιγνίδι των εντυπώσεων ότι, τάχα, θέλουν λύση, κτλ. ενώ είναι έκδηλα κατανοητό ότι: Ο μεν Χριστόφιας δεν μπορεί, επειδή δεν ξέρει και δεν έχει τις δυνάμεις και τις δυνατότητες - πολιτικές, στρατιωτικές, διπλωματικές - να κάμψει την Τουρκία. Ο δε Ταλάτ, ως πιστός και δουλικός υπηρέτης και φρουρός της τουρκικής κατοχής προωθεί κατ’ εντολήν την τουρκική στοχοθεσία, που αποβλέπει στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και στην παράδοση και υποταγή του κυπριακού Ελληνισμού στην Τουρκία.
Πρόκειται για ένα απίστευτο πολιτικο-διπλωματικό θέατρο, όπου οι Χριστόφιας-Ταλάτ αποδύονται σε επιχείρηση διαβουκόλησης των Ε/κ και των Τ/κ ότι κάτι γίνεται ενώ παράλληλα φροντίζουν να μην εισπράξουν το κόστος ενός προδιαγεγραμμένου ναυαγίου. Οι προσεκτικοί πολίτες θα έχουν σημειώσει μια πρακτική, που ακολουθείται πριν από κάθε συνάντηση των δύο ηγετών. Χριστόφιας και Ταλάτ συναντώνται κατ’ ιδίαν για μια, μιάμιση ή και δύο ώρες, μόνοι, χωρίς τους συμβούλους των. Τι κουβεντιάζουν; Ουδείς φαίνεται να γνωρίζει, όχι πάντως ο Ν. Αναστασιάδης, που παραπονιέται για ελλιπή ή και καθόλου ενημέρωση. Το βασικό ερώτημα, όμως, αφορά μιαν άλλη, καίριας σημασίας, πτυχή, αυτήν των κατ’ ιδίαν συναντήσεων. Σε ποια γλώσσα συνεννοούνται Χριστόφιας-Ταλάτ; Στα ελληνικά; Ο Ταλάτ δεν τα γνωρίζει. Στα τουρκικά; Ο Χριστόφιας έχει μεσάνυχτα. Στα αγγλικά; Και οι δύο έχουν αρκετή άγνοια. Απορεί, λοιπόν, κάθε σκεπτόμενος πολίτης: Πώς τελικά συνεννοούνται; Μήπως με λίγα ελληνικά, λίγα τουρκικά και μερικά αγγλικά;
Το δεύτερο καίριο ερώτημα είναι: Αφού καταφέρουν να συνεννοηθούν - όσο συνεννοούνται… - τι λένε; Τι κουβεντιάζουν; Πού συμφωνούν και πού και πόσο διαφωνούν; Και το τρίτο ερώτημα: Σε όσα συμφωνούν ή διαφωνούν στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις, συμφωνούν ή διαφωνούν και στις συναντήσεις με τους συμβούλους τους; Ή άλλα λέγονται στις κατ’ ιδίαν και τελείως διαφορετικά στις συναντήσεις με τους συμβούλους; Κατά τα άλλα, όπως ισχυρίζεται και ο Γ. Βασιλείου, Χριστόφιας και Ταλάτ είναι καταδικασμένοι (!) να βρουν λύση. Την Τουρκία, τη ρώτησαν;
Οι «σολομωνιτζιές» Βασιλείου και ο Πρόεδρος Χριστόφιας
Κράτος, παρακράτος και οργανωμένο έγκλημα
Να αρχίσει, επιτέλους, σοβαρή συζήτηση για την ΑΤΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου